Απόλυτα συνειδητοποιημένος και συμβιβασμένος με τα οικονομικά δεδομένα της εποχής που θέλουν το θεατρικό κοινό να αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, ο Σπύρος Παπαδόπουλος έκανε την κίνηση που ίσως θεωρηθεί και πολιτική μάρκετινγκ: Εβαλε το εισιτήριο της παράστασης, όπου πρωταγωνιστεί, 18 ευρώ. Είναι δύσκολοι οι καιροί, λέει, και παίρνει το ρίσκο. Ο παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής μίλησε για την παράσταση «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», του Ντάριο Φο, που κατά την δική του άποψη παρουσιάζει τεράστιες ομοιότητες με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Στην συνέντευξή του αναφέρθηκε, όπως ήταν φυσικό και στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας. «Είναι όλα λίγο οπαδοποιημένα… Και πάνω από όλα το εγώ μας. Για λόγους χ συγκυριακούς, αποφασίσαμε να είμαστε με την μία πλευρά ή την άλλη και γίναμε πολέμιοι του «αντιπάλου». Το συλλογικό «εγώ» μας κατευθύνει ένα «εγώ» το οποίο δεν ανταποκρίνεται σε καμία σταθερά. Μιλάμε για μία γενικότερη κρίση. Να κριθούμε. Μπορούμε να κριθούμε ο ένας με τον άλλον και να επαναπροσδιοριστούμε. Είναι μία καλή ευκαιρία. Από τα πιο απλά και εμφανή πράγματα εως τα πιο ουσιαστικά. Δεν έχω τρελή αισιοδοξία. Μας δίνεται μία συνθήκη που αν τα καταφέρουμε, μπορούμε να επαναπροσδιοριστούμε. Να κάνουμε reset. Είχαμε πάρει μεγάλη κατηφόρα και πολύ τσιφτετέλι και ζεϊμπέκικο ήταν η ζωή μας».
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος δεν αμφισβητεί την δύναμη της τηλεόρασης, από την οποία άλλωστε βοηθήθηκε πολύ. «Είναι ένας γίγαντας που άμα σε πατήσει κατά λάθος σε έλιωσε». Οσο για τον ρόλο της τέχνης; «Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει η τέχνη τίποτα. Ούτε καν να βοηθήσει για να αλλάξει. Η παραμυθία όμως είναι πολύ αναγκαία και χρειάζεται. Και παρηγοριά, ξεγνοιασιά μπορεί να προσφέρει. Και οφείλει να το κάνει. Από την τέχνη τέχνη μέχρι την σοουμπιζ που έχει και πιο πολλή δύναμη».
Απογοητευμένος από την έλλειψη πολιτισμού στην σημερινή εποχή, ο ηθοποιός απαντά εάν λείπει ο πολιτισμός σήμερα. «Ναι. Οι πιο απολίτιστοι άνθρωποι νομίζω ότι είναι νεόπλουτοι. Διάγουμε την φάση της νεοπλουτίας μας, πολύ περισσότερο οι άνθρωποι των αστικών κέντρων. Αφήστε που ζούμε για τα μάτια των άλλων. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην είμαστε χαρούμενοι άνθρωποι, ευτυχείς, γιατί δεν έχουμε βρει πράγματα που μας γεμίζουν».
Πηγή: Έθνος
