Με αφορμή την πολιτική «γλώσσα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα, ο γνωστός ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο, αναφέρει το τέλμα της Παγκόσμιας Πολιτικής και πως ..ενδεχομένως αυτά που υιοθετεί ο Α.Τσίπρας μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα όχι μόνο για εθνική αλλά και για παγκόσμια αλλαγή. «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας ήταν πολύ νέος για να θυμάται τη χούντα, καθώς γεννήθηκε όταν εκείνη έπεφτε. Όμως η γλώσσα του κόμματός του εγείρει κάποια σημαντικά ιστορικά ερωτήματα για το τι συνέβη στην πολιτική, τη δημοκρατία και την ιδέα της διεθνούς συνεργασίας», γράφει στους «Financial Times» ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ.
«Ήταν στην Ευρώπη, πριν από δύο αιώνες, που εμφανίστηκε η ιδέα ότι ο κόσμος μπορεί να κυβερνηθεί», παρατηρεί. «Ο βρετανός φιλόσοφος Τζέρεμι Μπένθαμ επινόησε τον όρο «διεθνής» που άρχισε να χρησιμοποιείται στις δεκαετίες μετά την ήττα του Ναπολέοντα». Μετά τον Β’ Παγκόσμιο οι αντιφασίστες στην Ευρώπη ήλπισαν ότι μια συνομοσπονδία θα φέρει την ειρήνη στην ήπειρο. Οι αρχές της ΕΕ λοιπόν αντικατοπτρίζουν την εμμονή στην παλιά ιδέα ότι η διεθνής συνεργασία είναι η καλύτερη εγγύηση για την ευημερία των εθνών. Οι πρώτες δεκαετίες της κοινής αγοράς συνέπεσαν όχι μόνο με άνευ προηγουμένου ενίσχυση της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης σε όλη τη Δ. Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα με σημαντικό περιορισμό στις ανισότητες και αύξηση των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια. Αυτά τα επιτεύγματα φαντάζουν σήμερα σαν να ανήκουν σε ένα νεολιθικό παρελθόν.
Τα τελευταία 25 χρόνια πολλά από αυτά καταργήθηκαν από τεχνοκράτες, μάνατζερ του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, οι οποίοι μετά το πετρελαϊκό σοκ του 1970, πίστεψαν πως η διεθνής ευημερία και σταθερότητα εξαρτάται από την πλήρη απελευθέρωση στις κινήσεις των κεφαλαίων. Αυτό είχε όμως και συνέπειες. Κοινοβούλια εντός της ευρωζώνης, υποχρεούνται πλέον να παραχωρούν εξουσία σε μη αιρετούς κεντρικούς τραπεζίτες και γραφειοκράτες. Άρα το διακύβευμα της κρίσης είναι πέραν των συνεπειών από την έξοδο της Ελλάδας, πέραν ακόμα και από το μέλλον της ίδιας της ΕΕ. Η κρίση έχει θέσει ερωτηματικά ακόμα και για το εάν ο κόσμος μπορεί να κυβερνηθεί». Αυτή πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που ο διεθνούς φήμης καθηγητής της Ιστορίας ασχολείται με τα τεκτενόμενα στην Ελλάδα και την Ε.Ε, ενώ και σε προηγούμενα σχετικά άρθρα είχε φανεί έντονα η εκτίμησή του, πως όποια αλλαγή και αν υπάρξει, αυτή θα προέλθει από την ίδια την Ελλάδα πρώτα…
Πιο συγκεκριμένα,έγραφε σε προηγούμενο άρθρο του: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την Ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη – κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον».
