«Μια χρεοκοπία στην Ευρώπη μπορεί να ωφελήσει τις φτωχές χώρες» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της Guardian.
«Εάν μια ευρωπαϊκή χώρα πτωχεύσει, οι φτωχές χώρες μπορεί να αισθανθούν πιο άνετα, ενώ θα λειτουργήσει ενθαρρυντικά για τους ευρωπαίους ηγέτες, που θα ψάξουν καλύτερους τρόπους για να ασχοληθούν με τα προβλήματα χρέους», αναφέρει το δημοσίευμα.
Φυσικά, το ενδεχόμενο χρεοκοπίας δεν μπορεί ποτέ να είναι η πρώτη επιλογή. Αλλά όταν οι χώρες αντιμετωπίζουν σοβαρούς οικονομικούς μπελάδες, τότε η χρεοκοπία είναι η λιγότερο κακή από τις κακές επιλογές.
«Βέβαια, στις σημερινές συνθήκες αυτό δεν ακούγεται πολύ ριζοσπαστικό. Οι οικονομολόγοι όλων των κοινωνικών στρωμάτων υποστηρίζουν ότι μια χρεοκοπία μπορεί τελικά να είναι καλύτερη για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη», επισημαίνει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, αναγνωρίζοντας ότι η άποψη αυτή δεν ήταν ευρέως αποδεκτή εδώ και πέντε χρόνια.
Μια στάση πληρωμών θα μπορούσε να είναι προς όφελος της Ελλάδας αυτή τη στιγμή. Αν η Ελλάδα, που φιγουράρει στην 30ή θέση των 200 πλουσιότερων χωρών, με βάση τα στοιχεία για το ΑΕΠ, αντιμετωπίζει κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, «σκεφτείτε τι θα συμβεί με τις φτωχότερες χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια ή μεγαλύτερα προβλήματα χρέους», υποστηρίζει το δημοσίευμα.
Ορισμένες από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου πληρώνουν περισσότερα χρήματα απ’ όσα δέχονται ως βοήθεια, ακυρώνοντας έτσι τα κονδύλια που θα έπρεπε να δώσουν στην υγεία, την εκπαίδευση και τις υποδομές.
Δεν υπάρχει βέβαια καμία αμφιβολία ότι μια χρεοκοπία θα προκαλέσει πόνο. Το ερώτημα είναι αν η εναλλακτική που εφαρμόζεται είναι πιο δαπανηρή. Για παράδειγμα, η χρεοκοπία της Αργεντινής θεωρείται ότι ήταν η λιγότερο κακή επιλογή. Την ίδια ώρα, οι επενδυτές μάλλον δεν διακατέχονται και από ιδιαίτερη ηθική, καθώς επέστρεψαν στη χώρα. Όπως ανέφερε κι ο Economist «οι αγορές φαίνεται ότι έχουν αξιοσημείωτα μικρή μνήμη».
Μάλιστα, στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι από μια χρεοκοπία χώρας όπως η Ελλάδα μπορεί να προκύψουν και δύο θετικά στοιχεία. Το ένα είναι ότι θα ανοίξει ο δρόμος και για τις φτωχότερες χώρες, που θα μπορέσουν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο σύστημα υγεία και εκπαίδευσης. Το δεύτερο θετικό στοιχείο αφορά τους παγκόσμιους ηγέτες, που θα ασχοληθούν με την ανάγκη ενός δίκαιου και διαφανούς μηχανισμού που θα ασχολείται με τα προβλήματα χρέους.
