Οι απολύσεις, στις οποίες αναγκάζονται να προχωρήσουν πολλά ισχυρά Μέσα Ενημέρωσης και η ανάγκη αναζήτησης νέων κεφαλαίων σε ένα περιβάλλον στο οποίο τα επιχειρηματικά και τραπεζικά κεφάλαια στο εσωτερικό της χώρας έχουν κυριολεκτικά στερέψει, δεν σηματοδοτούν την κορύφωση του δράματος στον χώρο των ΜΜΕ. Και ο λόγος είναι απλός. Η ελληνική κρίση δεν έχει ακόμα κορυφωθεί.
Η αναγκαστική μείωση των εξωφρενικών δημόσιων ελλειμμάτων, που αποτελεί τον...
βασικό λόγο της βαθιάς ύφεσης την οποία βιώνουμε σήμερα, βρίσκεται ακόμα στα μισά. Για να φτάσει η οικονομία σε επίπεδο δημοσιονομικά διατηρήσιμο και να αποφύγει οριστικά τη χρεοκοπία, θα χρειαστεί να περάσουν κατ’ ελάχιστον περίπου δύο ακόμα χρόνια, αν το σχέδιο του ΔΝΤ υλοποιηθεί ικανοποιητικά. Με δεδομένο ότι η διαφήμιση αποτελεί πρόδρομη μεταβλητή, μπορεί κανείς στην καλύτερη περίπτωση να ελπίζει ότι κάποια στιγμή το 2012, αν όλα πάνε καλά θα μπορέσει να δει τα έσοδά του να αρχίσουν να βελτιώνονται. Αν για λόγους πολιτικούς η κυβέρνηση ανακόψει την ένταση της προσπάθειας (ή χάσει την εξουσία), θα έχουμε στην καλύτερη περίπτωση αναβολή της εξόδου από το πιο σκοτεινό μέρος του τούνελ και στη χειρότερη περίπτωση, δραματικές οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Στο περιβάλλον αυτό συνεχίζουν να υπάρχουν στη χώρα πολύ περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης (και μεταξύ των μεγάλων ΜΜΕ πολύ πολυτελέστερα στελεχωμένα ΜΜΕ), από όσα οποιαδήποτε ορθολογική οικονομική λογική δικαιολογεί. Ταυτόχρονα οι εξελίξεις στην ηλεκτρονική διακίνηση της πληροφορίας και της ψυχαγωγίας, που αποτελούν ούτως ή άλλως βασική και διεθνώς αξεπέραστη πρόκληση για τα παραδοσιακά ΜΜΕ, συνεχίζονται αν δεν επιταχύνονται κιόλας. Εικόνα, video, ήχος και κείμενα γίνονται όλο και πιο εύκολα προσβάσιμα σε όλο και μεγαλύτερες ομάδες του πληθυσμού. Οι Έλληνες, πιεσμένοι από την κρίση ανακαλύπτουν τα πλεονεκτήματα του Διαδικτύου ως πρακτικού Μέσου αύξησης της προσωπικής τους παραγωγικότητας ή μείωσης του δικού τους προσωπικού κόστους ψυχαγωγίας.
Ένα απλό laptop συνδεδεμένο με μια τηλεόραση και μια καλή σύνδεση internet δίνουν στα χέρια ενός σχετικά έμπειρου χρήστη σχεδόν απεριόριστη πρόσβαση σε πληροφόρηση και ψυχαγωγία. Ο αριθμός των «νέων εκδοτών», με τη βοήθεια των δημοσιογραφικών blog συνεχίζει να αυξάνεται σε ρυθμούς εκθετικούς, ενώ πολλαπλασιάζονται αντίστοιχα και οι σελίδες της δημοσιογραφίας των πολιτών.
Στο πλαίσιο αυτό η πραγματική χρήση των παραδοσιακών ΜΜΕ μειώνεται και θα συνεχίσει να μειώνεται, άσχετα με την οικονομική πλευρά της ελληνικής κρίσης. Ταυτόχρονα αρχίζουν να διαμορφώνονται και κάποιοι ισχυροί φορείς ηλεκτρονικής πληροφόρησης και ψυχαγωγίας, οι οποίοι μπορούν να ελπίζουν ότι στα επόμενα χρόνια θα αποκομίσουν αξιόλογο μερίδιο της συρρικνωμένης διαφημιστικής «πίτας». Τέλος και η ίδια η αξία της διαχείρισης της πληροφορίας, που αποτελούσε ασφαλή μέθοδο αποκόμισης πλαγίων εσόδων, ή προσέλκυσης νέων επιχειρηματικών κεφαλαίων, έχει πλέον δραστικά περιοριστεί. Ο πολλαπλασιασμός των επώνυμων ειδησεογραφικών sites, αλλά και των ανώνυμων και χωρίς δυνατότητα αποκάλυψης της ταυτότητάς τους, ειδησεογραφικών blog και το κυριότερο η αύξηση της επισκεψιμότητάς τους, έχει μειώσει την αξία της πληροφορίας για τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Αν κάποιος θέλει να διοχετεύσει μια δυσάρεστη πληροφορία, δεν χρειάζεται πλέον τους κλειδοκράτορες των ΜΜΕ. Αν η πληροφορία είναι πραγματική και έχει ειδησεογραφικό ενδιαφέρον, τότε είναι πολύ απλό και πολλές φορές σχεδόν δωρεάν να την βγάλει στη δημοσιότητα.
Ασφαλώς τα ΜΜΕ που διατηρούν μαζικότητα, εξακολουθούν να διαθέτουν αξιόλογη ισχύ στο πολύδιασπασμένο σημερινό επικοινωνιακό περιβάλλον και έχουν τη δυνατότητα (αν τα χρέη τους δεν είναι υπερβολικά), με κατάλληλη οικονομική διαχείριση να κρατηθούν ζωντανά για την προβλεπόμενη διάρκεια της κρίσης, εφόσον βέβαια δεν οδηγηθούμε σε κάποιο καταστροφικό σενάριο.
Για τα πολλά μικρομεσαία ΜΜΕ όμως, ιδίως στον χώρο του Τύπου (όπου μεγάλος αριθμός, εφημερίδων κυρίως, βρίσκονταν ήδη προ της κρίσης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας), οι προοπτικές δεν είναι εξίσου καλές.
marketingweek
